چرا موازنه قدرت در فناوری به سمت کارگران تغییر می کند؟

این صفحه به دلیل نقض قوانین ایران حذف گردیده است.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

با توجه به اقدام جمعی در فناوری، پروژه ای که تلاش های سازماندهی صنعت را دنبال می کند، از زمان اعتصاب هر ساله شاهد افزایش صدای کارگران بیشتری بوده است. تصویر شرکت های بزرگ فناوری به عنوان غول های دوست از بین رفته بود. استپلتون می‌گوید بخشی از میراث اعتصاب «کمک به مردم برای دیدن شکاف بین اینکه شرکت‌ها چگونه خودشان را نشان می‌دهند و چگونه یک تجارت را اداره می‌کنند، و اینکه ماشین سرمایه‌داری چیست و چه می‌کند» است.

در سال 2021، تعداد اقدامات جمعی کاهش یافت. اما این به این دلیل است که ماهیت این اقدامات تغییر کرده است، JS Tan و Nataliya Nedzhvetskaya که به اجرای آرشیو Collective Action in Technology کمک کردند، می گویند.

ندژوتسکایا، کاندیدای دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، می‌گوید: «در مقایسه با سال 2018، فکر می‌کنم واقع‌گرایی بسیار بیشتری در معنای سازمان‌دهی کارگران و آنچه که با آن همراه است، وجود دارد. یک نظریه برای اینکه چرا ما این ساختمان پایه را می‌بینیم این است که مردم می‌دانند انجام آن به‌صورت جداگانه کار دشواری است.»

سال گذشته، کارگران به جای نوشتن نامه‌های سرگشاده (که می‌تواند فرآیند نسبتاً سریعی باشد)، شروع به تلاش برای تشکل در اتحادیه‌ها کردند، این مصیبت طولانی بدنام. اما تشکیل اتحادیه ها – حتی اگر “اتحادیه های همبستگی” با حمایت قانونی کمتر باشند – سرمایه گذاری در آینده است. بر اساس تحلیل Collective Action in Tech، در سال 2021، 12 اتحادیه بیشتر از سال های گذشته تشکیل شد. تان که در ابتدا آرشیو را طراحی کرد، می‌گوید بسیاری از این اتحادیه‌ها در مراکز کوچک‌تری هستند که موانع کمتری برای سازماندهی وجود دارد. اما کارگران شرکت های بزرگتر نیز دست به کار می شوند.

تان، یک کارمند سابق فناوری که به سازماندهی در مایکروسافت کمک کرده است، می گوید: «اگر هدف این است که این شرکت های بزرگ فناوری را پاسخگو نگه داریم، این تنها یکی از این گروه از کارگران نیستند که می توانند این کار را انجام دهند، بلکه قدرت ترکیبی آنهاست.»

مبارزه با “بردگی دیجیتال”

نادر عوض می داند که درایورهای اوبر زمان آزاد را کجا پیدا کند. در حالی که در پارکینگ های بیرون از فرودگاه های شلوغ لندن منتظر مشتریان هستند، به آنها نزدیک می شود. آواد بروشوری را به آنها می دهد و در مورد پیوستن به اتحادیه صحبت می کند و صبورانه می شنود که آنها همان شکایاتی را می شنوند که در صنعت تکرار می شود.

رانندگان کنسرت توسعه دهندگان نرم افزار یقه سفیدی نیستند که ممکن است وقتی به یک کارگر فناوری فکر می کنید به آنها فکر کنید، اما آنها گروه بزرگ و رو به رشدی از کارگران فناوری را تشکیل می دهند. در طول سال گذشته، آنها به طور فزاینده‌ای در مورد چند خواسته کلیدی صحبت کرده‌اند: پرداخت بهتر، امنیت بیشتر، راهی برای جبران خسارت در صورت اخراج ناعادلانه از یک برنامه شرکتی. رانندگان از اوبر در بریتانیا و آفریقای جنوبی شکایت کردند. رانندگان DoorDash در ایالات متحده به دلیل کاهش دستمزدها دست به اعتصاب سراسری بی سابقه ای زدند. در هنگ کنگ و سرزمین اصلی چین، کارگران تحویل غذا برای دستمزد و امنیت بهتر اعتصاب کرده اند. در کرواسی، رانندگان اوبر یک کنفرانس مطبوعاتی و اعتصاب برگزار کردند و گفتند پرداخت‌هایشان به تاخیر افتاده است. یکی از اعضای اتحادیه گفت: “ما احساس می کنیم برده های دیجیتالی هستیم.”

WIKTOR SZYMANOWICZ / NURPHOTO VIA AP

آواد در سال 2019 پس از اخراج از شغل قبلی خود به عنوان مدیر ارشد، رانندگی برای اوبر را آغاز کرد. او بلافاصله مشکلات صنعت را احساس کرد. او می‌گوید: «این من را به یاد خواندن چارلز دیکنز انداخت. «سطح بهره برداری. سطح محرومیت گفتم: «باورم نمی‌شود». او ناگهان متوجه شد که تنها نیست. راننده دیگری که در هیترو ملاقات کرد با او همدردی کرد. او به دنبال یک اتحادیه برای پیوستن بود و تا آوریل 2019 یکی از اعضای اتحادیه رانندگان استخدام خصوصی، شاخه ای از اتحادیه کارگران مستقل بریتانیای کبیر بود. او اکنون رئیس جمهور منتخب است.

عضویت محلی آن با نزدیک به 900 رانندگان منعکس کننده این مسائل جهانی است و به سازماندهی اعتصابات و اعتصابات کمک کرده است، اما می‌گوید که شرکت‌ها از مشارکت در گفتگوی آزاد خودداری می‌کنند. آواد می گوید رانندگان باید 12 یا 14 ساعت در روز در جاده باشند تا درآمد کافی برای زندگی داشته باشند.

در یک پرونده تاریخی در فوریه گذشته، دادگاه عالی بریتانیا حکم داد که رانندگان از تعطیلات، مستمری و حداقل دستمزد برخوردار هستند. چند اتحادیه می گویند که اوبر از این تعهدات جدید اجتناب می کند، اما کمیسیون اروپا نیز متوجه این مشکل شده است. در ماه دسامبر دستورالعملی برای “بهبود شرایط کار در کار پلت فرم” صادر کرد، به این معنی که قوانین جدیدی در راه است.

عکس مجوز

سپس مشکل تمایز الگوریتمی وجود دارد. شرکت‌ها از الگوریتم‌هایی برای تأیید اینکه رانندگان همان‌هایی هستند که می‌گویند هستند استفاده می‌کنند، اما فناوری تشخیص چهره در تشخیص چهره‌های غیرسفید بسیار بدتر از سفیدپوستان است. اکثریت قریب به اتفاق رانندگان در لندن رنگین پوست هستند و برخی به دلیل این شکاف از روی سکوها حذف می شوند.

بدون هیچ شانسی برای تجدید نظر، فسخ دلیل اصلی اعتصابی بود که آواد در ماه اکتبر به سازماندهی آن کمک کرد. نزدیک به 100 راننده در هوای شلوغ لندن گرد هم آمدند و یک بنر بزرگ سیاه و سفید به رنگ سفید حمل کردند که روی آن نوشته شده بود «اخراج های ناعادلانه را متوقف کنید، زندگی را نابود نکنید». در پس زمینه، معترضان بنرهایی با تصاویر رانندگان حمل می کردند. یکی از آنها گفت: “دبورا را بازیابی کن.” دیگری گفت: “آمادو را بازیابی کن.”

در این رالی، United Private Hire Drivers اعلام کرد که شکایتی را برای تبعیض بر اساس خطاهای تشخیص چهره ارائه کرده است. آواد می‌گوید: «ما انتظار داریم دادگاه بر اوبر سنگینی کند، زیرا این فقط در کشور ما اتفاق نمی‌افتد، بلکه در کشورهای دیگر نیز اتفاق می‌افتد».

فیلد می‌گوید: «فکر نمی‌کنم در ابتدا متوجه شده باشم که آن لحظه چقدر بزرگ خواهد بود. بعد از ظهر افراد مشهور حمایت خود را اعلام کردند.

رانندگانی که کار پیدا می کنند با خطرات دیگری روبرو هستند. قرار گرفتن در معرض کووید یک نگرانی مداوم است. حمله هم همینطور بود – عوض با رانندگانی که مورد حمله قرار گرفتند و خودروهایشان را سرقت کردند صحبت کرد. او قصد دارد برای درخواست تدابیر ایمنی در مقابل پارلمان بریتانیا تظاهراتی برگزار کند و به امید تشکیل ائتلاف و حرکت شرکت‌ها، با اتحادیه‌های دیگر نماینده رانندگان تماس می‌گیرد.

آواد می گوید: “ما دو راننده در نیجریه کشته شده ایم. ما یک راننده در لندن در 17 فوریه کشته شده ایم. ما هر روز علیه رانندگان حملاتی داریم.” این یک مشکل جهانی است.”

دستگیری سارقان اتحادیه

در ماه سپتامبر، کارگران غذای بی‌پرفکت که به اتحادیه‌سازی رای دادند، دیدند که کارفرمایان خود را آماده ایفای نقش برهم زننده اتحادیه می‌دانند. همین اتفاق در مورد HelloFresh، یکی دیگر از خدمات تحویل مواد غذایی، که در ماه نوامبر گزارش داد که کارگرانش در Aurora، کلرادو، توسط مدیریت مورد آزار و اذیت و ارعاب قرار گرفته اند، اتفاق افتاد. هنگامی که کارگران یک انبار آمازون در آلاباما در ماه آوریل به تشکیل اتحادیه رای دادند، شرکت به شدت مداخله کرد که هیئت ملی روابط کار ایالات متحده قطعنامه جدیدی را تصویب کرد. (در یک توافق جداگانه، آژانس گفت آمازون باید به کارگران خود اجازه دهد آزادانه اتحادیه ها را سازماندهی کنند.)

به گفته یوناتان میلر، یک داوطلب در بخش برلین ائتلاف کارگران فناوری، چنین تاکتیک‌هایی در حال گسترش هستند. میلر می گوید: «آلمان یک سنت قوی از اجماع اجتماعی و مشارکت اجتماعی دارد، جایی که شرکت ها خصمانه یا متخاصم نیستند. “این چیزی است که می بینید از ایالات متحده وارد شده است – صنعتی که این نوع اتحادیه های سبک ایالات متحده را از بین می برد.”

اولی کاوفمن

ائتلاف کارگران فناوری یک سازمان مردمی و به رهبری داوطلبان با 21 بخش در سراسر جهان است. میلر در سال 2019 درگیر شد و هنوز اولین جلسه با حضور حدود 40 کارگر فناوری در منطقه کروزبرگ برلین را به یاد دارد. همانطور که در آلمان می گویند اکثر ما تازه وارد بودیم. او می گوید: «بعضی از ما اصالتا عرب یا مسلمان بودیم. اما بیشتر آنها اهل آمریکای لاتین، اروپای شرقی یا سایر نقاط اروپا بودند.

شرط‌بندی از نظر اقتصادی هیچ‌گونه بازدهی ندارد و تنها منجر به ضرر می‌شود.

محتوای این صفحه به صورت غیر مجاز منتشر شده است.

سلب مسئولیت قانونی نسبت به تمام مطالب درج شده در این صفحه.

ایده پشت این ائتلاف کمک به یافتن پاسخی جهانی برای یک مشکل جهانی است و در دو سال فعالیت لشکر برلین، نتایج ملموس زیادی به دست آورده است. رویه خواربارفروشی، که به شدت علیه شورای کارگران، اولین شرکت یونیکورن آلمان، یک سازمان اتحادیه مانند در شرکتی که حقوق کارگران را مذاکره می کرد، مبارزه کرد، به سازمان دهندگان در گوریل ها کمک کرد. او همچنین به جمع آوری کمک های مالی برای یک کارگر انبار آمازون در لهستان کمک کرد که در حادثه ای اخراج شد که ائتلاف اعلام کرد در تلافی فعالیت اتحادیه بود. در حالی که کارگران HelloFresh سعی در تشکیل اتحادیه داشتند، شاخه ائتلاف در برلین برای همبستگی در خارج از دفتر مرکزی شرکت تظاهراتی برگزار کرد. میلر می‌گوید وقتی نیاز یا تمایلی وجود دارد، ائتلاف برای ارائه آموزش، مشاوره یا پشتیبانی وارد می‌شود، و بسیاری از این‌ها «به‌طور پنهانی‌تر در پشت صحنه اتفاق می‌افتد».

از نظر او، این تلاش ها صنعت فناوری را به استانداردهای سایر صنایع نزدیک می کند. سازماندهی کارگری از فعالیت های معلمان و کارکنان بهداشت و همچنین از اعتصاب گوگل الهام می گیرد. این ناتوانی در اختلاط با سایر کارگران یکی از دلایلی است که چرا همه‌گیری بسیار ناامیدکننده بوده است – دسترسی به بارها و جلساتی را که در آن شکایات به ایده تبدیل می‌شوند، و در نهایت به اقداماتی در زمانی که صنعت تازه شروع به تشخیص نیاز کرده بود، قطع کرد. برای سازمان کارگری میلر می گوید: «ما در بحث اخلاقی پیروز شدیم، اما نتوانستیم آن را اصلاح کنیم.»

تکنولوژی با صداقت

هنوز گرد و غبار اظهارات فرانسیس هاوگن در اکتبر گذشته فروکش نکرده بود که دو کارمند سابق فیس بوک اعلامیه ای دادند. سحر ماساچی و جف آلن مؤسسه صداقت را تأسیس کردند، یک موسسه غیرانتفاعی که هدف آن انتشار تحقیقات مستقل و کمک به تعیین استانداردهایی برای متخصصان صداقت است که برای جلوگیری از آسیب رساندن به پلتفرم های اجتماعی کار می کنند. هم ماساچی و هم آلن مدتی در فکر این ایده بودند. به عنوان بخشی از تیم یکپارچگی فیس بوک، آنها برای تمیز کردن سیستم عامل ها کار کرده اند. برخی از تحقیقات آلن از جمله اسنادی بود که هاوگن به بیرون درز کرد. حالا آنها می خواستند به این سؤالات بزرگ پاسخ دهند: مطالعه درستی به عنوان یک رشته چگونه است؟ ایجاد مسئولانه یک پلتفرم اینترنتی به چه معناست؟