کو در دانشکده پزشکی هاروارد ثبت نام کرد و در سال 1991 تحصیلات خود را در آنجا به پایان رساند. کورنل پس از اخذ اقامت، به عنوان عضو هیئت علمی به برزیل رفت تا پروژه بهداشت عمومی را که با بودجه مشترک وزارت بهداشت این کشور و مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده تامین می شد، هدایت کند. در سالوادور، یکی از فقیرترین شهرهای برزیل، کو گروهی محلی از پزشکان و متخصصان بهداشت عمومی را برای رویارویی با چالش های متعدد بهداشت عمومی آموزش داد.
عکس روزنامه
او می گوید: «این دوره شهری شدن سریع بود. ما شاهد شیوع چندگانه عفونت‌هایی بوده‌ایم که توسط موش‌ها یا پشه‌ها منتقل می‌شوند و در جوامع زاغه‌نشین شلوغ شهر به اپیدمی تبدیل شده‌اند. عفونت‌هایی مانند تب دنگی، مننژیت، لپتوسپیروز و زیکا.»
کو در سال 2010 کرنل و برزیل را ترک کرد تا به ییل برود، جایی که در تقاطع سلامت عمومی و عدالت اجتماعی کار می کرد. او می‌گوید: «تاکنون واضح است که فقر عامل اصلی سلامت عمومی است. “اما ما باید بیشتر پیش برویم، بفهمیم که فقر دقیقا چه تاثیری بر پیامدهای بد سلامتی دارد. و مهمتر از همه، ما باید روی ظرفیت جوامع آسیب پذیر برای حل مشکلات آنها سرمایه گذاری کنیم.”
نیوهیون هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر اجتماعی و اقتصادی با سالوادور فاصله دارد. و کووید-۱۹، یک ویروس هوابرد، کاملاً با بیماری هایی که کو در برزیل با آن مواجه است متفاوت است. اما یکی از عناصر تجربه اپیدمی یکسان بود. او می‌گوید: «ویروس کووید از نابرابری‌های اجتماعی اساسی ما سوء استفاده کرده است، درست مانند اپیدمی‌های زیکا در برزیل. “اینجا در ایالات متحده، ما اولین موج ویرانگر را داشتیم که جوامع خانه سالمندان را تحت تاثیر قرار داد. ما شاهد نرخ مرگ و میر در جوامع سیاه پوست و لاتین پنج تا شش برابر میانگین ملی بودیم. اما با افزایش دسترسی گسترده به آزمایش، اجرای دستورالعمل ها و سیاست های مربوط به ماسک صورت. و فاصله گذاری اجتماعی، و مهمتر از همه، با ارائه حمایت اجتماعی از آسیب پذیرترین جمعیت خود، توانسته ایم این سطوح را پایین بیاوریم.»
درس هایی که او آموخت، پیامدهای عمیقی داشت. ما 5 میلیون دیدیم [deaths] در این اپیدمی [globally as of the end of 2021]» مشاهده می کند. “اگر نمی خواهیم 5 میلیون نفر دیگر جان خود را از دست بدهند، باید جهان را واکسینه کنیم. در حال حاضر، کسانی که واکسن را دریافت می کنند، اکثراً افرادی هستند که در کشورهایی زندگی می کنند که توانایی پرداخت آن را دارند. اگر با عوامل اجتماعی که بر سلامت نابرابر تأثیر می گذارد، برخورد کنید. نتایج، شما می توانید تفاوت ایجاد کنید. و اگر نتوانیم از همه محافظت کنیم، واقعا نمی توانیم از خود محافظت کنیم.”
