یک سال فوق العاده پرماجرا در مریخ چگونه بود؟ – زومیت

یک سال پیش مریخ نورد پرسئوس برای فرود روی مریخ شتاب گرفت و پس از هفت ماه و طی مسافت 466 میلیون کیلومتری به مقصد نزدیک شد. در 18 فوریه سال گذشته، یک فضاپیمای حامل یک مریخ نورد با سرعت حدود 21000 کیلومتر در ساعت وارد جو مریخ شد. تنها در هفت دقیقه (آنچه مهندسان ناسا آن را وحشت هفت دقیقه ای می نامند)، فضاپیما باید یک سری مانور انجام می داد تا فضانوردان را به آرامی بر روی سطح فرود آورد.

به دلیل چند دقیقه تاخیر در ارتباطات رادیویی، اعضای واحد کنترل ماموریت آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا تنها تماشاچیان آن روز بودند. اگر مشکلی پیش می آمد، زمانی برای رفع آن وجود نداشت و ماموریت 2.7 میلیارد دلاری برای جستجوی شواهدی از حیات در سیاره سرخ هدر می رفت.

اما Perseence عملکرد بی عیب و نقصی داشت و پس از فرود فیلم تاثیرگذاری را منتشر کرد. این فضانورد سرانجام به خط روبات های مریخ نورد ناسا پیوست. مطابق با این جنیفر تراسپرمدیر پروژه گفت: “Perseversion Explorer عملکرد فوق العاده ای دارد.”

سلفی که توسط فضانورد Persever بر روی صخره ای با نام مستعار “Rochet” در ماه سپتامبر گرفته شده است.

دوازده ماه بعد، پرزورها به 45 کیلومتری یازرو رسیدند. با توجه به توپوگرافی ها مشخص می شود که بیش از سه میلیارد سال پیش حجم آب به اندازه دریاچه تاهو در ایالات متحده بوده و رودخانه ها از غرب و شرق جاری بوده اند. یکی از اولین کارهای پرسرنس راه اندازی یک موتور، یک هلیکوپتر روباتیک کوچک بود. این موتور اولین هواپیمایی است که از سطح سیارات دیگر بلند شده است. دستگاه های پرس همچنین عملکرد فناوری تولید اکسیژن مورد نیاز برای مأموریت های سرنشین دار به مریخ را نشان دادند.

در مرحله بعد، Persevens بستر دهانه یازرو را بررسی کرد و دریافت که سنگ های این دهانه دور از انتظار دانشمندان است. پرسرنس چندین بار در جمع آوری هسته های سنگ با مشکل مواجه شد. این فضانورد مواد سنگی استوانه‌ای را استخراج می‌کند که به اندازه گچ تخته سیاه است و در مأموریت‌های آینده به زمین بازخواهد گشت. مهندسان بالاخره توانستند مشکلات را برطرف کنند و همه چیز خوب بود. مطابق با این جوئل هوروویتزیک استاد علوم زمین در دانشگاه استونی بروک در نیویورک و یکی از اعضای تیم علمی این ماموریت گفت: ما سال بسیار خوبی را پشت سر گذاشتیم. “سرعت کار فوق العاده است.”

ویدئویی از دهانه یازرو که توسط مریخ نورد پرکاشن ناسا ثبت شده است، دلتای را نشان می دهد که میلیاردها سال پیش تشکیل شده است.

پس از ماه‌ها کاوش در بستر دهانه، تیم ماموریت پشتکار خود را برای یک رویداد علمی بزرگ آماده می‌کند: کاوش دلتای خشک‌شده رودخانه در انتهای غربی یازرو. دانشمندان امیدوارند سنگ های رسوبی را در دهانه بیابند که ممکن است حاوی اکتشافات شگفت انگیزی مانند نشانه هایی از حیات مریخی باشد. مطابق با این امی ویلیامزاستاد زمین شناسی در دانشگاه فلوریدا و یکی از اعضای تیم علمی Persevens:

دلتاها حداقل روی زمین زیستگاه هستند. زیرا حاوی آب فعال و رسوباتی هستند که از رودخانه به دریاچه می ریزند.

چنین رسوباتی می توانند مولکول های کربن حیاتی را ذخیره و حفظ کنند. دکتر. ویلیام می گوید: «این مناطق مکان های خوبی برای جستجوی بیو کربن هستند. خوشبختانه کربن زیستی، یکی از عناصر طبیعی مریخ، در این لایه‌ها تجمع می‌یابد.» استقامت حدود یک کیلومتر و نیم از دلتا فاصله دارد. اما حتی در این فاصله، دوربین شارپ مریخ نورد می تواند لایه های رسوب را تشخیص دهد. دلتا همچنین دارای بسترهای سنگی است و جریان آب برخی از سنگ ها را به داخل دهانه می برد. جیم بلسیاره شناس دانشگاه ایالتی آریزونا می گوید: «این شواهد داستان قانع کننده ای را بیان می کند.

داده های آزار و شکنجه تأیید می کند که تصاویر مداری در واقع یک دلتای رودخانه ای با تاریخچه آبی پیچیده است. صخره ها از ارتفاعات تقریباً مجاور دلتا نشان دهنده سیل شدید در یازرو است.

تصاویر مدارگرد شناسایی مریخ در ژانویه 2022 یک طوفان گرد و غبار در مقیاس منطقه ای را نشان می دهد که مکان مریخ نورد جاه طلب و مهندس مدار سفید را پنهان می کند. سمت راست: تصویری که توسط ابزار Mastcam-Z Pressure گرفته شده است تأیید می کند که فضانورد از سپتامبر گذشته یک هسته سنگی در مخزن نمونه داشته است.

به عنوان محقق اصلی در دوربین های پیچیده عرق، دکتر. بل گفت: “شواهد تنها نشانه این نیست که دانه های شن به آرامی در حال تجمع هستند.” مدیران مأموریت اصرار را مستقیماً از محل فرود به دلتا منحرف کردند. با این حال، فضانورد مستقیماً در نقطه ای فرود آمد که راه او توسط تپه های شنی مسدود شده بود. ساختارهای زمین شناسی در جنوب آنها را مجذوب خود کرده است.

مطابق با این کنت فارلییک ژئوفیزیکدان و دانشمند پروژه در مؤسسه فناوری کالیفرنیا می گوید: ما در موقعیتی باورنکردنی قرار داریم و از آن نهایت استفاده را می کنیم. از آنجایی که دهانه دریاچه زمانی یک دریاچه بوده است، انتظار می رفت که کف دریاچه از سنگ های متشکل از رسوبات رسوبی پر شود. کاترین استک مورگان، دانشمند پروژه و آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا می گوید:

در نگاه اول، عدم وجود لایه ها به این معنی بود که آنها احتمالا رسوبی نیستند. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر منشا آتشفشانی این سنگ ها یافت نشد.

نیکلاس توسکانیاستاد سنگ شناسی و معدن در دانشگاه کمبریج بریتانیا می گوید: «هنوز مشخص نیست که چرا این منطقه یکی از عجیب ترین ساختارهای زمین شناسی مریخ را دارد. این تیم همچنین یک هلیکوپتر نیرومند برای پرواز بر فراز سطح مریخ طراحی کرد. این موتور یکی از آخرین موارد اضافه شده به این ماموریت بود که هدف آن اثبات امکان سنجی پرواز در هوای رقیق مریخ است. ایگناتیوس در 18 آوریل سال گذشته سه متر صعود کرد و 30 ثانیه پرواز کرد و سپس به زمین بازگشت. این پرواز در مجموع 39.1 ثانیه طول کشید. در هفته‌های بعد، موتور چهار پرواز دیگر با زمان شروع، ارتفاع و سرعت طولانی‌تر انجام داد.

مریخ نورد Mastcam-Z ناسا نمایی نزدیک از برخاستن و فرود یک هلیکوپتر برقی را ثبت کرد.

ماموریت موتور پس از چهار پرواز به پایان می رسد. زیرا پرزنس مجبور شد از این کار دست بردارد و به تحقیقات علمی خود ادامه دهد. با این حال، ناسا به این نتیجه رسید که پنج پرواز کافی نیست. هنگامی که پرزورز شروع به کاوش در صخره های جنوب کرد، یک هلیکوپتر نیرومند او را همراهی کرد و زمین مقابل فضانورد را بررسی کرد. به این ترتیب فضانورد وقت خود را برای برخورد با سنگ های غیرمنتظره تلف نمی کند. تروسپر گفت: ما با ارسال هلیکوپتر و بررسی تصاویر ارسالی متوجه شدیم که نباید به کدام مناطق برویم. گفت.

این موتور به تازگی نوزدهمین پرواز خود را به پایان رسانده است، وضعیت خوبی دارد و باتری های آن همچنان در حال شارژ هستند. این هلیکوپتر همچنین توانایی پرواز در ماه های نازک تر و سردتر زمستان را ثابت کرد. انجینوتی نیز از طوفان گرد و غبار ژانویه جان سالم به در برد.

Perseurance با بررسی و حفاری نمونه های سنگی در جنوب محل فرود، دانشمندان را شگفت زده کرد. دکتر. استک مورگان گفت: «این سنگ‌ها شبیه آتشفشان‌ها هستند. دقیقاً همان چیزی است که ما از یک جریان گدازه بازالتی انتظار داریم.

ابزارهای قانع کننده برای مطالعه بلوک های ساختمانی سنگ های مریخ، دانه های ریز را به کوچکی یک دانه شن مطالعه می کنند. دوربین‌های روی بازوی رباتیک نیز می‌توانند تصاویر نزدیک را ثبت کنند. ذرات الیوین بزرگ در مشاهدات مشاهده شد. یک کانی سنگ آذرین که می‌تواند در بستر جریان‌های گدازه‌ای بزرگ انباشته شود. قطعات دیگر در میان ذرات الیوین پر از کربنات ظاهر شد. مواد معدنی که از واکنش با آب تشکیل می شوند.

در نتیجه، بستر دهانه یازرو ممکن است دارای همان سنگ آتشفشانی اولیوین باشد که مدارگرد مریخی در این منطقه مشاهده کرده است. سنگ ممکن است قبل از پر شدن دهانه با آب شکل گرفته باشد. به نظر می رسد رسوبات دریاچه سنگ های آتشفشانی را پوشانده اند، سپس آب به داخل آنها نفوذ کرده و کربنات تشکیل می دهد. سپس به آرامی طی چند میلیارد سال باد باعث ناپدید شدن رسوبات می شود. هوای رقیق مریخ می تواند تعداد زیادی سنگ را فرسایش دهد و شناسایی آن را برای زمین شناسان دشوار می کند. دکتر. به گفته فارلی، “مناظر مریخ به مناظر روی زمین نزدیک نیست.”

غروب خورشید در مریخ، 9 نوامبر 2021، روز 275 ماموریت مریخ

در سال اول جستجوی Persecution، جمع‌آوری نمونه‌های سنگ سخت‌ترین بخش تلاش بود. ده ها سال است که دانشمندان رویای آوردن سیارات از مریخ به زمین را در سر می پرورانند تا بتوانند سنگ ها را با جدیدترین ابزار آزمایشگاهی مطالعه کنند.

استقامت اولین قدم انسان در تحقق این رویا است. این کاوشگر سوراخ هایی را در سنگ ها سوراخ می کند و آنها را در لوله های عایق نگه می دارد. از آنجایی که Perseverance هیچ راهی برای ارسال نمونه سنگ به زمین ندارد، فضاپیمای دیگری باید آنها را بعداً به خانه بفرستد. این ماموریت «بازگشت نمونه مریخ» نام دارد و پروژه مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا است. در طول مرحله توسعه متقاعدسازی، مهندسان مته را روی انواع سنگ‌ها آزمایش کردند. اما زمانی که Persever ها سعی کردند اولین سنگ مریخی را کاوش کنند، مشخص شد که ماهیت این صخره با تمام سنگ های زمینی متفاوت است.

سنگ در حین حفاری به زمین برگشت و از لوله خارج شد. پس از چندین تلاش موفق، یکی از تلاش ها مشکل ساز شد. ذرات شن وارد قسمت نامناسب مریخ نورد شده و پس از چندین هفته تلاش برای رفع مشکل از مریخ نورد خارج شدند. Persever نمونه های خود را بعداً منتشر می کند تا فضانورد بتواند ماموریت بازگشت نمونه را انجام دهد. به این ترتیب از کابوس مرگ کاوشگر و از بین رفتن سنگ هایی که حمل می کند جلوگیری می شود.

هلیکوپتر موتوردار تصویر سمت چپ را با دوربین رنگی و تصویر سمت راست را با دوربین کنترل و جهت می گیرد.

تصویر یک مدارگرد اکتشافی در مریخ که مسیر استقامت را نشان می دهد. خط سفید مسیر فضانورد را از فرود سال گذشته تا موقعیت فعلی او در “South Sita” (نقطه آبی روشن) نشان می دهد. از این مسیر، فضانورد به مسیر فرود برمی گردد و سپس به دلتا در امتداد خط آبی می رود.

حداکثر سرسختی یکی دیگر از فضانوردان ناسا است که مانند کنجکاوی مکس در سال 2012 در دهانه دیگری فرود آمد. با این حال، Perseverance می تواند مسافت های طولانی تری را با نرم افزار خود طی کند. برای رسیدن به دلتا، فضانورد باید مسیر خود را به نقطه فرود تغییر دهد و سپس مسیر دیگری را در اطراف تپه های شنی به سمت شمال آغاز کند.

به نظر می رسد استقامت در اواخر ماه مه یا اوایل ژوئن به دلتا برسد. موتور نیز در تلاش است تا با Persuasion کنار بیاید. این هلیکوپتر سریعتر از فضانورد حرکت می کند، اما صفحات خورشیدی باید چندین روز در معرض نور خورشید قرار گیرند تا پس از هر پرواز، باتری ها دوباره شارژ شوند. استقامت، که توسط گرمای پلوتونیوم تامین می شود، می تواند بی وقفه ادامه یابد. با این حال، یک موتور می تواند مسیر تپه های شنی را کوتاه کند. زانتوس گفت: “هدف ما رسیدن به دلتا است و هنوز تصمیم نگرفته ایم که در دلتای رودخانه چه اتفاقی خواهد افتاد.” گفت.

اما طبق گفته Xanthos، هر روز می تواند آخرین روز یک مهندس باشد زیرا هلیکوپتر برای یک ماموریت یک ماهه برنامه ریزی شده است. او می گوید: «امیدوارم خوش شانس باشیم که پروازهای موتوری بیشتری ببینیم. یکی از جذاب ترین اکتشافات پس از فرود Persecutors در دلتا ممکن است تصویربرداری از فسیل های میکروسکوپی باشد. مطابق با این تانیا بوساکیک زیست شناس در موسسه فناوری ماساچوست گفت: اگر فسیل های میکروسکوپی پیدا کنیم، باید به دنبال آرایش سلولی در مواد زیستی باشیم. استقامت شواهد مستقیمی از زندگی مریخی پیدا نمی کند. بنابراین سنگ ها برای بررسی بیشتر باید روی زمین پایین بیایند. دکتر. Bosak دیدگاه قوی از وجود حیات در مریخ ارائه نمی دهد. می گوید:

ما واقعاً سعی می کنیم وقتی اطلاعات کمی در مورد آن داریم بفهمیم. ما هرگز نمی دانیم که چه زمانی فرآیندهای شیمیایی با هم جمع شدند و اولین سلول را تشکیل دادند. بنابراین ما احتمالاً در حال بررسی چیزی هستیم که تصور می کنیم زندگی است.