ستاره شناسان با مطالعه خوشه های کروی قنطورس A چه اطلاعاتی به دست می آورند؟

تحقیقات اخیر دانشمندان، تلسکوپ های زمینی و فضایی این منجر به کشف گنجینه ای از خوشه های کروی ناشناخته در نواحی بیرونی کهکشان بیضی شکل قنطورس A شد. خوشه های کروی، خوشه های متراکم و باستانی متشکل از هزاران ستاره هستند که همگی در یک زمان تشکیل شده اند. این کشف می تواند منجر به پیشرفت های قابل توجهی در درک شکل گیری کهکشان ها، به عبارت دیگر، توزیع شود. ماده تاریک در دنیا باشید.

آلیسون هیوز، دانشجوی دکترا در گروه نجوم و رصدخانه استوارد دانشگاه آریزونا، نویسنده اصلی مقاله منتشر شده در شماره ژوئن انجمن نجوم است. او یافته های خود را در گزارشی سه شنبه ارائه کرد.

قنطورس A، گنجینه ای از یک خوشه کروی

قنطورس A که با نام NGC 5128 نیز شناخته می شود، یک کهکشان بیضوی زیبا است. در مرکز کهکشان یک سیاهچاله وجود دارد که تشعشعات خیره کننده ای از خود ساطع می کند. از سوی دیگر، پرتوهای ستاره ای در اطراف کهکشان پراکنده هستند، با یکدیگر برخورد می کنند و در کهکشان های کوچکتر جذب می شوند. صورت فلکی قنطورس حدود 13 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. این فاصله زیاد باعث می شود که منجمان نتوانند ستاره های این کهکشان را به صورت جداگانه مطالعه کنند. در عوض، خوشه های ستاره ای را می توان شناسایی کرد. خوشه های ستاره ای مانند فسیل هایی هستند که می توانند اطلاعات جالبی در مورد فراز و نشیب کهکشان ها ارائه دهند.

هیوز و همکارانش این خوشه را مشاهده کردند و کاتالوگ جدیدی از نزدیک به چهل هزار نفر ارائه کردند. خوشه کروی قنطورس A را نمایش می دهد. در همین حال، آنها کار خود را بر روی مجموعه ای از 1900 خوشه کروی متمرکز کردند. هیوز گفت: “قنطورس A هدف اصلی مطالعه خوشه های کروی است زیرا پر از ستاره و نزدیک به زمین است.” با این حال، ما روی ستارگان در حدود 40 کیلوپارسک (حدود 130000 سال نوری) تمرکز کردیم – فضای داخلی. کهکشان. متأسفانه، نمای بیرونی تا حد زیادی ناشناخته است.

او گفت: «ما از داده های ماهواره گایا استفاده کردیم. داده ها نشان می دهد که قنطورس A می تواند اطلاعات جالبی در مورد ادغام ستاره ها در اختیار اخترشناسان قرار دهد. قنطورس A مظهر کهکشان بیضوی اطراف ما است که به ستاره شناسان این فرصت را می دهد که کهکشان ها را از نزدیک مطالعه کنند. راه شیری و کهکشان «آندرومداهر دو کهکشان مارپیچی هستند. بنابراین قنطورس A به دلیل تفاوت های ساختاری آن منبع ارزشمندی برای مطالعه است. تاکنون مطالعات زیادی بر روی کهکشان های مارپیچی انجام شده است. اما بیضی ها بسیار منحصر به فرد هستند. قنطورس A ممکن است با چشم غیرمسلح مانند یک نقطه نورانی در آسمان به نظر برسد، اما با کمی توجه خواهیم دید که وضعیت بسیار پیچیده تر از آنچه در کهکشان های مارپیچی مانند کهکشان راه شیری اتفاق می افتد است.

خوشه های کروی را می توان فسیل هایی در نظر گرفت که اطلاعات جامعی در مورد چگونگی شکل گیری کهکشان ها در اختیار اخترشناسان قرار می دهند. برای مثال، با بررسی این خوشه کروی، متوجه می‌شویم که ستارگان ترکیب شیمیایی یکسانی دارند و تقریباً با سرعت شعاعی یکسانی در نظر گرفته می‌شوند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این ستاره ها از یک ستاره هستند. کهکشان کوتوله یا شیء مشابهی بیاید که با قنطورس A برخورد کرده و اکنون ادغام شده است.

خوشه های ستاره ای از قطعات متراکم گاز در محیط بین ستاره ای تشکیل شده اند. تقریباً همه کهکشان ها دارای خوشه های کروی هستند، از جمله کهکشان راه شیری 150 خوشه ای. با بررسی این خوشه ها، دانشمندان می توانند سرنخ هایی در مورد کهکشان میزبان این ستارگان به دست آورند. این اطلاعات شامل جرم آنها، تاریخچه تعامل آنها با کهکشان های نزدیک و حتی توزیع ماده تاریک در آنها می شود.

هیوز گفت: “خوشه های کروی جالب هستند زیرا می توانند به عنوان ردی از ساختارها و فرآیندهای کهکشانی عمل کنند – فرآیندهای ناشناخته از ستارگان منفرد.” ترکیبات ستاره مانند در هر خوشه در مورد محیط شکل گیری به ما می گوید.

در مشاهدات قبلی، ستاره شناسان تنها 600 خوشه را در مناطق مرکزی پیدا کرده بودند. محققان در New Centaurus A مطالعه ای به دنبال خوشه های کروی دور از مرکز کهکشان بودند. آنها هنوز امیدوارند که خوشه های دیگری را در مطالعات جدید و تجزیه و تحلیل بیشتر داده ها پیدا کنند.