معمای آنفولانزای روسی: آیا علت ویروس آنفولانزای روسی تولد یک ویروس ناشناخته بود؟ – زومیت

در ماه مه 1889، مردم ساکن بخارا، که در آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود، شروع به بیمار شدن و مرگ کردند. ویروس تنفسی که آنها را از بین برد به “آنفولانزای روسی” معروف شد. این بیماری در سراسر جهان گسترش می یابد و بیمارستان ها را تحت فشار قرار می دهد و سالمندان را با وحشیگری خاصی می کشد.

مدارس و کارخانه ها تعطیل شدند. زیرا بسیاری از دانشجویان و کارگران بیمار بودند. برخی از بیماران یک علامت عجیب را توصیف کردند: از دست دادن حس بویایی و چشایی. همچنین، برخی از کسانی که بهبود یافته بودند، خستگی مزمن را گزارش کردند.

آنفولانزای روسی بالاخره چند سال بعد و پس از حداقل سه موج عفونت به پایان رسید. الگوهای عفونت و علائم آنفولانزای روسی برخی از ویروس شناسان و مورخان پزشکی را به این فکر واداشته است که آیا آنفولانزای روسی ناشی از ویروس کرونا بوده است یا خیر. و آیا روند آن می تواند سرنخ هایی در مورد چگونگی پایان جهان کنونی ارائه دهد؟

برخی بر این باورند که اگر ویروس کرونا باعث آنفولانزای روسی شده بود، آن پاتوژن همچنان می‌توانست وجود داشته باشد و به‌عنوان یکی از چهار ویروس کرونایی که باعث سرماخوردگی در نسل‌های آینده می‌شود، در سراسر جهان گردش کند. اگر چنین باشد، با دنیای آنفولانزا فرق می‌کند، جایی که ویروس‌ها برای مدتی باقی می‌مانند و با سویه‌های جدیدی جایگزین می‌شوند که سال‌ها بعد دنیاهای جدیدی ایجاد می‌کنند.

اگر این همان اتفاقی باشد که برای آنفولانزای روسی رخ داد، می تواند نوید خوبی برای آینده باشد. اما سناریوی دیگری نیز وجود دارد. اگر رفتار کروناویروس امروزی بیشتر شبیه آنفولانزا باشد، مصونیت در برابر آن موقتی است و این ممکن است به این معنا باشد که واکسن‌های سالانه کووید مورد نیاز است.

برخی از مورخان نسبت به فرضیه آنفولانزای روسی محتاط هستند. فرانک اسنودن ییل گفت: «اطلاعات بسیار کمی در مورد مورد آنفولانزای روسیه وجود دارد و تقریباً هیچ داده محکمی وجود ندارد. گفت. البته راه حلی برای حل معمای آنفولانزای روسی وجود دارد. زیست شناسان مولکولی اکنون ابزاری برای استخراج قطعات ویروس قدیمی از بافت ریه قربانیان آنفولانزای روسی و کشف سویه ویروس در اختیار دارند.

برخی از محققان به دنبال چنین بافت های حفظ شده ای در موزه ها و دانشکده های پزشکی هستند، که ممکن است نمونه هایی حاوی شیشه های باستانی شناور در ماده نگهدارنده داشته باشند و همچنان حاوی قطعاتی از ریه باشند.

آنفولانزای روسی

تام اوینگ او یکی از معدود مورخان دانشگاه ایالتی ویرجینیا و موسسه پلی تکنیک است که در مورد آنفولانزای روسی مطالعه کرده است. یوینگ نمی‌تواند شباهت‌های چشمگیر ویروس کرونا را با دنیای کنونی نادیده بگیرد: موسسات، دفاتر و کارخانه‌ها بسته شده‌اند زیرا افراد زیادی بیمار شده‌اند. تعداد زیادی از بیماران به سرعت به بیمارستان‌ها منتقل شدند و موج‌هایی از عفونت رخ داد. در پاسخ به این سوال که آیا آنفولانزای روسی یک ویروس کرونا است، دکتر. یوینگ گفت: “من می گویم شاید.”

دکتر اسکات پودولسکیپروفسور بهداشت جهانی و پزشکی اجتماعی در دانشکده پزشکی هاروارد این ایده را “احتمالی” خواند. استاد بهداشت عمومی، اپیدمیولوژی و بهداشت جهانی در دانشگاه میشیگان. آرنولد مونتو این را به عنوان یک پیش بینی بسیار جالب توصیف کرد. دکتر. مونتو گفت: «ما مدت‌هاست که می‌پرسیدیم ویروس‌های کرونا از کجا می‌آیند. “آیا ویروس کرونا در گذشته متولد شده است؟”

هارالد بروسو، میکروبیولوژیست بازنشسته سوئیسی و سردبیر مجله Microbial Biotechnology، مقاله ای را نقل می کند که در سال 2005 منتشر شد. این مقاله نتیجه گرفت که ویروس کرونا دیگری به نام OC43 که امروزه در گردش است و باعث سرماخوردگی شدید می شود، ممکن است در دهه 1890 از گاو به انسان منتقل شده باشد. سه ویروس کرونای بیماری زا دیگر نیز در گردش هستند. شاید یکی از این ویروس ها، یا OC43، سویه ای از تولد آنفولانزای روسی باشد.

دکتر. بروسو ابهام در این مورد را تایید می کند، اما معتقد است که آنفولانزای روسی ناشی از ویروس کرونا بوده است. تحقیقات او که شامل مرور روزنامه‌های قدیمی، مقالات بهداشت عمومی و گزارش‌هایی درباره آنفولانزای روسی بود، نشان داد که برخی از بیماران از مشکلات مشابه کووید مانند از دست دادن حس بویایی و چشایی و علائم مداوم شکایت داشتند. این علائم در عفونت آنفولانزا رایج نیست.

دکتر. بروسو گزارش می دهد که آنفولانزای روسی، مانند کووید، بیشتر از کودکان، افراد مسن را می کشد. با بررسی سوابق سلامتی کانکتیکات در سال 1890، دکتر. اوینگ الگوی مشابهی پیدا کرد. اگر چنین است، ویروس 1890 مانند ویروس های آنفولانزا نیست که هم افراد بسیار جوان و هم افراد بسیار مسن را می کشد. سوابق تاریخی به راحتی به این سوال پاسخ نمی دهد که آیا نوعی از ویروس کرونا باعث آنفولانزای روسی شده است یا خیر.

پیتر پالسیک محقق آنفولانزا و استاد پزشکی در دانشکده پزشکی آیکان در مونتانا، نیویورک، در این مرحله گفت که این تصور که آنفولانزای روسی می تواند ناشی از ویروس کرونا باشد، حدس و گمان است. او گفت هیچ چیزی وجود ندارد که به وضوح تولد آنفولانزای روسی را به ویروس کرونا مرتبط کند و احتمال آنفولانزا را رد کند.

برخی از افرادی که به دنبال سرنخ هایی برای پایان یافتن دنیای کنونی ویروس کرونا هستند، فکر می کنند که دو دنیای گذشته ممکن است سرنخ هایی را ارائه دهند. جی الکساندر ناوارویک مورخ از دانشگاه میشیگان گفت: «با ناپدید شدن دنیای آنفولانزای روسی، مردم نسبتاً سریع به زندگی عادی بازگشتند.

در زمان تولد آنفولانزای 1918 نیز وضعیت به همین منوال بود. پوشش روزنامه ها در این مورد کاهش یافت و شکایات تقریباً کاملاً خصوصی بود. دکتر. ناوارو گفت: «فکر می‌کنم امروز اتفاق می‌افتد، و در واقع فکر می‌کنم به طرق مختلف اتفاق می‌افتد».

وقتی دنیا به پایان می رسد

تعداد نسبتاً زیادی از تولدها (به همین دلیل حداقل در 100 سال گذشته مشخص شده است) توسط ویروس های تنفسی ایجاد شده است. استثناهای اخیر زیکا و چیکونگونیا (ویروس های منتقل شده توسط پشه های سابق) و HIV هستند که از طریق مقاربت جنسی و سوزن منتقل می شوند.

بلاهای بزرگ دوران باستان و ماقبل مدرن بشریت را به وحشت انداخت. مهمترین آنها طاعون بوبونیک (طاعون خیار) بود. این بیماری عمدتاً توسط کک موش‌های صحرایی پخش شد و در دوره‌ای وحشتناک از سال 1347 تا 1352 که تعداد زیادی از اروپایی‌ها کشته شدند آغاز شد. تعداد کشته شدگان آنقدر زیاد بود که به طور دسته جمعی در گودال ها دفن شدند. طاعون خیار پس از اولین ظهور بارها به اروپا بازگشت. اما اینکه این طاعون چگونه به پایان رسید، تنها ایده کوچکی از چگونگی پایان جهان کنونی است.

در مطالعات حیوانی، محققان پاسخی برای سوالات خود پیدا نکردند. دکتر جورج دیو اسمیتپروفسور اپیدمیولوژی بالینی در دانشکده پزشکی بریستول در بریتانیا گفت که آنها برای چندین دهه تلاش کرده اند صدها هزار موش آلوده به انواع ویروس ها و باکتری ها را پیدا کنند تا به دستورالعمل های کلی برای پیش بینی پیشرفت جهانی شدن دست یابند. این آزمایش‌ها سال‌هاست که در بریتانیا، آلمان، آمریکا و استرالیا انجام می‌شود. همه به دنبال راه هایی برای پیش بینی زمان و چگونگی پایان یک جهان بودند.

هیچ یک از این سوالات پاسخ داده نشده است. دکتر. دیو اسمیت گفت: «آنها نمی‌توانستند پیش‌بینی کنند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. بنابراین، محققانی که در تلاش برای کشف چگونگی پایان دادن به جهان‌های تنفسی هستند، تنها می‌توانند دنیای کنونی آنفولانزا و کرونا را مطالعه کنند.

فقط دنیای آنفولانزا تمام شده است. محقق آنفولانزا و مشاور ارشد مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی ایالات متحده، دکتر. دیوید مورنز گفت که محدودیت واقعی تلاش برای درک تاریخچه طبیعی بیماری های تنفسی در سراسر جهان است. او گفت: ما فقط 104 سال و چهار جهان بینی متفاوت داریم که می توانیم پیش بینی کنیم.

سویه آنفلوانزای H1N1 با بزرگنمایی 189000 برابر. این ویروس در سال 1977 پس از ناپدید شدن ظاهراً 20 سال پیش دوباره کشف شد.

دنیای آنفولانزا نیز گیج کننده است. اولین مورد از چهار مورد آنفولانزا که توسط ویروس ایجاد می شود در سال 1918 شروع شد. پس از سه موج عفونت، جهان مرد و ویروس عامل آن، H1N1، تا سال 1957 به شکل کمتر بیماری زا در گردش بود و سرانجام مرد. دکتر. مورنز گفت: «تا آنجا که ما می دانیم، این ویروس در سال 1957 برای همیشه ناپدید شد.

سپس H2N2 ظاهر شد. این ویروس تفاوت قابل توجهی با H1N1 داشت و باعث تولد آن شد. این الگو با ظهور H3N2 در سال 1968 تکرار شد. اما در سال 1977 اتفاق عجیبی افتاد. ویروس H1N1 پس از دو دهه ناپدید شدن دوباره بازگشته است. از آن زمان، ویروس و ویروس H3N2 در جامعه در حال پخش است. دکتر مونتو گفت:

تا سال 1977، ما دو زیرگونه در یک زمان نداشتیم. ما نمی دانیم چرا یک زیرگونه بر دیگری تسلط داشت و چرا این اتفاق در سال 1977 رخ نداد.

در سال 2009، H1N1 در سال 1977 مجدداً به جمعیت انسانی معرفی شد و با یک نوع خوک از نظر ژنتیکی متفاوت جایگزین شد و منجر به تولد دیگری شد.

چرا نوع جدید باعث ناپدید شدن نسخه قبلی می شود؟ دکتر. به گفته مورنس، این یک معمای دیگر است. واکسن هایی وجود دارند که در برابر آنفولانزا موثر هستند. اما به دلایل ایمنی کاهش می یابد، آنها باید هر سال مصرف شوند. در مطالعه‌ای بر روی ویروس‌های کرونا که باعث سرماخوردگی می‌شوند، محققان در بریتانیا دریافتند که ایمنی در برابر عفونت توسط این ویروس‌ها نیز در عرض یک سال کاهش یافته است.

دکتر جفری تاوبنبرگررئیس بخش پاتوژنز و تکامل ویروسی موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی، “آیا ما هر سال به واکسن کووید نیاز داریم؟” او پرسید. “این راهی است که ما می رویم.”

سپس این سوال مطرح می شود که چرا افزایش آنفولانزای روسی و اکنون کووید، امواج رو به زوال و مرگ را ایجاد کرد. دکتر. مورنز گفت: ما اصلاً نمی دانیم و این شامل امواجی است که در دو سال گذشته دیده ایم. “تکامل ویروس ها پاسخ کاملی نیست.”

به دنبال نمونه هایی از آنفولانزای روسی باشید

مورخ دانشگاه میشیگان دکتر. برخی از محققان، مانند ناوارو، می‌گویند شواهدی برای حمایت از این فرضیه جالب در مورد آنفولانزای روسی (ناشی از نوعی ویروس کرونا) در بهترین حالت جزئی است.

دکتر. تاوبنبرگر پیش بینی می کند که شواهد بهتری ظاهر شود. او و جان آکسفورد، استاد بازنشسته ویروس‌شناسی دانشگاه لندن، در سال‌های قبل از آنفولانزای 1918، به دنبال آنفولانزا یا ویروس کرونا در بافت قدیمی ریه بیماران مبتلا به بیماری تنفسی بودند.

آنها امیدوار بودند که عامل بیماری زا را در ضایعات پارافین کوچک در بیمارستان سلطنتی لندن، جایی که بافت های بیمار از سال 1906 در دسترس بوده است، بیابند. دکتر که هنوز ویروسی پیدا نکرده است. تاوبنبرگر گفت: «ما صدها نمونه بافت برداشته‌ایم و به مطالعه آنها ادامه می‌دهیم.

دکتر. تاوبنبرگر گفت که امیدوار است بافت حاوی ویروس آنفولانزای روسی (هر چه که باشد) پیدا کند، زیرا محققان در مورد تولد او در سال 1890 تجدید نظر می کنند. چنین دستمال‌هایی را می‌توان در زیرزمین‌های موزه‌ها یا دانشکده‌های پزشکی در سراسر جهان یافت، اما هنوز به آن‌ها توجهی نشده است. البته یافتن این بافت ها سخت است.

دکتر. تاوبنبرگر گفت: «افرادی که مؤسساتی را اداره می‌کنند که در آن نمونه‌ها یافت می‌شوند، احتمالاً به راحتی به سوابق خود دسترسی نخواهند داشت. جالب اینجاست که تجزیه و تحلیل ژنتیکی این نمونه‌ها آسان‌تر از یافتن آنها بود.»

متصدی موزه هنر وارن در هاروارد، دکتر. پودولسکی و دومینیک دبلیو هال نیز به دنبال آرشیو بافتی هستند که ممکن است حاوی بافت ریه از آن دوره باشد. هال با افراد مسئول مجموعه های حاوی نمونه بافت تماس گرفت. او اخیرا با آنا دودی، مدیر پژوهشکده موزه خودرو صحبت کرده است. این موزه شامل مجموعه ای از نمونه ها و موارد توصیفی از تاریخ پزشکی در فیلادلفیا است. او فکر می کند که اقلام موجود در انبار که در یک محیط کنترل شده نگهداری می شوند می توانند کمک کنند.

آرشیو حاوی شیشه‌هایی از بافت‌های اواخر قرن نوزدهم است. الکل به عنوان نگهدارنده استفاده می شود، از جمله چندین ریه کامل شناور در بطری های مایع زرد رنگ. دودی می گوید که با بودجه و فناوری مناسب، محققان خارجی می توانند نمونه ها را تجزیه و تحلیل کنند. دودی گفت: «این بسیار ضروری است. “این اطلاعات مرگ و زندگی است.”